Ekwiwalenty środków pieniężnych są aktywami płynnymi, obejmują bony skarbowe, walutę, akcje, krótkoterminowe certyfikaty depozytowe i obligacje. Zbywalne papiery wartościowe to dłużne papiery wartościowe i akcje, które mają płynne aktywa. Aktywa trwałe. Są to aktywa, których firma nie planuje zamienić na gotówkę w ciągu roku. Pytanie: Po jakim kursie należy wycenić wpływ waluty na rachunek walutowy przedsiębiorcy, w sytuacji gdy dokonuje on przelewu ze swojego rachunku walutowego prywatnego na rachunek walutowy firmowy? Odpowiedź: Uważam, że dla celów ustalania różnic kursowych z tytułu posiadania środków w walucie obcej jako kurs wpływu waluty należy przyjąć kurs średni ogłoszony przez Narodowy Zgodnie z art. 62b ust. 2 pkt 6 ustawy Prawo bankowe rachunek VAT może być obciążony wyłącznie w celu przekazania środków na inny rachunek VAT posiadacza rachunku VAT prowadzony w tym samym banku przy użyciu komunikatu przelewu, w którym posiadacz w miejsce informacji, o których mowa w: a) art. 108a ust. 3 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 11 Przesyłanie środków pieniężnych do innych krajów jako transakcji prywatnej (tj. Nie jako zapłaty za towary lub usługi)*^ Przesyłanie środków pieniężnych w innej walucie niż EUR i PLN jako transakcji komercyjnej (tj. jako zapłaty za towary lub usługi)* Przesyłanie środków pieniężnych w innej walucie niż EUR i PLN jako Operacje gospodarcze dotyczące przesunięcia środków pieniężnych pomiędzy kasą a bankiem Źródło: Zeszyty Metodyczne Rachunkowości nr 8 (560) z dnia 20.04.2022, strona 22 1. środki pieniężne walutach obcych. 08.08.2022 CIT: Ustalanie różnic kursowych metodą rachunkową Czy rozliczając różnice kursowe na postawie przepisów o rachunkowości spółka powinna wykazywać w kosztach lub w przychodach podatkowych odpowiednio nadwyżki ujemnych różnic kursowych nad dodatnimi różnicami kursowymi lub nadwyżki dodatnich różnic kursowych nad ujemnymi Kwota ta odzwierciedla zdolność jednostki, w okresie objętym rachunkiem, do wypracowania nadwyżki (lub niedoboru) środków pieniężnych z działalności operacyjnej. 8.6. Wskazówki dla ustalenia poszczególnych pozycji wpływów i wydatków działalności inwestycyjnej: Grupa B. Przepływy środków pieniężnych z działalności przesunięcie. neuter noun 1. (zmiana położenia) shift przesunięcia górotwórcze orogeny przesunięcie o wiersz (Komput.) linefeed 2. (zmiana na stanowiskach) transfer, redeployment przesunięcia personalne a reshuffle 3. (zmiana przeznaczenia) reallocation, redeployment przesunięcia środków reallocation albo redeployment of resources. Powstała różnica kursowa dodatnia (1.200 zł) pomiędzy wartością waluty 8.000 EUR po kursie wpływu w dniu 2.03.2009 (8.000 x 4,7 = 37.600 zł) a wartością po kursie wypływu na rachunek w zł (8.000 x 4,85 = 38.800 zł). Czy powyższa różnica (w przykładzie w kwocie 1.200 zł) będzie przychodem opodatkowanym dla celów podatku * różnice kursowe od posiadanych w walucie obcej własnych środków pieniężnych lub wartości pieniężnych (substytutów pieniądza w postaci papierów wartościowych, jak np. akcje, obligacje, a także środków płatniczych, jak np. czeki, akredytywy i inne) z tytułu obrotu tymi środkami pieniężnymi lub wartościami pieniężnymi RarWgE. Firma otworzyła rachunek walutowy w euro, na który przesłała pieniądze z konta złotówkowego przeliczone po kursie bankowym 3,40 PLN/EUR. Przez kolejne dni pieniądze te wychodziły z rachunku walutowego na lokatę i wracały powiększone o odsetki. Czy w tego typu zdarzeniach wylicza się jakiekolwiek różnice kursowe, czy może różnica powstanie dopiero w momencie ponownego przewalutowania środków? RADA Przekazywanie pieniędzy między rachunkami walutowymi nie powoduje powstania różnic kursowych. Wyceny przekazywanych środków na lokatę należy dokonać po kursie historycznym, czyli zastosowanym pierwotnie w momencie wpływu pieniędzy na rachunek walutowy. Różnice kursowe powstaną dopiero w przypadku przekazania waluty na rachunek złotówkowy. UZASADNIENIE Przesunięcie środków z jednego rachunku walutowego na drugi nie powoduje wypłynięcia tych środków ze spółki - wartość waluty zgromadzonej na rachunku pozostaje ta sama. Dlatego w tym przypadku nie powstaną różnice kursowe. Schemat Kliknij aby zobaczyć ilustrację. W praktyce spółki stosują tu kurs historyczny, czyli taki, jaki przyjęto do wyceny wpływu danej waluty na pierwotny rachunek - w tym przypadku 3,40 PLN/EUR. Naliczone przez bank odsetki od lokaty stanowią przychody. Dlatego w świetle prawa podatkowego należy je przeliczyć po średnim kursie NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień otrzymania odsetek (art. 14 ust. 1a ustawy o pdof oraz art. 12 ust. 2 ustawy o pdop). W momencie przesunięcia środków z rachunku walutowego na złotówkowy spółka powinna ustalić różnice kursowe. Tego typu operacja traktowana jest bowiem jak odsprzedaż waluty do banku. Należy wówczas dokonać wyceny według kursu kupna obowiązującego w dniu przekazania pieniędzy. PRZYKŁAD Spółka przekazała z rachunku złotówkowego 50 000 zł w celu utworzenia lokaty walutowej. Kurs faktycznie zastosowany do tej transakcji wynosił 3,40 PLN/EUR. Środki z rachunku walutowego postanowiono przeznaczyć na utworzenie lokaty w wysokości: (50 000 zł : 3,40 PLN/EUR) = 14 705,88 euro. 1. Przekazanie środków z rachunku złotówkowego na rachunek walutowy Wn konto„Rachunek walutowy” - w analityce: „Bieżący rachunek walutowy” 50 000,00 Ma konto„Rachunek złotówkowy” 50 000,00 Ewidencja pozabilansowa Wn konto„Rachunek walutowy - euro” 14 705,88 2. Przelew środków na lokatę - 14 705,88 euro. Wycena przesuniętych środków na lokatę została dokonana według kursu historycznego, czyli według takiego, jaki był zastosowany w dniu wpływu tych środków na rachunek walutowy (3,40 PLN/EUR), dlatego czynność ta nie powoduje powstania różnic kursowych Wn konto„Rachunek walutowy” - w analityce: „Lokaty” 50 000,00 Ma konto„Rachunek walutowy” - w analityce: „Bieżący rachunek walutowy” 50 000,00 Ewidencja pozabilansowa Wn konto„Rachunek walutowy” - w analityce „Lokata w EUR” 14 705,88 Ma konto„Rachunek walutowy” - w analityce „Bieżący rachunek walutowy w EUR” 14 705,88 3. Naliczenie odsetek od lokaty w wysokości 100 euro. Kurs średni NBP z dnia poprzedzającego dzień otrzymania odsetek wynosił 3,35 PLN/EUR. Wycena według kursu kupna banku: (100 euro x 3,35 PLN/EUR) = 335 zł Wn konto„Rachunek walutowy” - w analityce: „Lokaty” 335,00 Ma konto„Przychody finansowe” - w analityce: „Przychody z tytułu odsetek” 335,00 Ewidencja pozabilansowa Wn konto„Rachunek walutowy” - w analityce: „Lokata w EUR” 100,00 4. Likwidacja lokaty. Przekazanie zgromadzonych środków na bieżący rachunek walutowy a) wycena według kursu historycznego lokaty podstawowej: 14 705,88 euro x 3,40 PLN/EUR = 50 000 zł Wn konto„Rachunek walutowy” - w analityce: „Bieżący rachunek walutowy” 50 000,00 Ma konto„Rachunek walutowy” w analityce: „Lokaty” 50 000,00 b) wycena według kursu historycznego uzyskanych odsetek: 100 euro x 3,35 PLN/EUR = 335 zł Wn konto„Rachunek walutowy” - w analityce: „Bieżący rachunek walutowy” 335,00 Ma konto„Rachunek walutowy” w analityce: „Lokaty” 335,00 Ewidencja pozabilansowa Wn konto„Rachunek walutowy” - w analityce: „Bieżący rachunek walutowy w EUR” 14 805,88 Ma konto„Rachunek walutowy” - w analityce: „Lokata w EUR” 14 805,88 5. Przekazanie środków z rachunku walutowego na złotówkowy. Kurs faktycznie zastosowany do tej transakcji wynosił 3,45 PLN/EUR. Wartość przekazanych pieniędzy: (14 805,88 euro x 3,45 PLN/EUR) = 51 080,30 zł Wn konto„Rachunek złotówkowy” 51 080,30 Ma konto„Rachunek walutowy” 51 080,30 - w analityce: „Bieżący rachunek walutowy w EUR” Ewidencja pozabilansowa Ma konto„Rachunek walutowy” - w analityce: „Bieżący rachunek walutowy w EUR” 14 805,88 6. Wyliczenie różnic kursowych a) dla lokaty podstawowej: (3,45 PLN/EUR - 3,40 PLN/EUR) x 14 705,88 euro = 735,30 zł b) dla odsetek: (3,45 PLN/EUR - 3,35 PLN/EUR) x 100 euro = 10 zł W obu przypadkach powstały dodatnie różnice kursowe w łącznej wysokości 745,30 zł. Wn konto„Rachunek walutowy” - w analityce: „Bieżący rachunek walutowy w EUR” 745,30 Ma konto„Przychody finansowe” - w analityce: „Dodatnie różnice kursowe” 745,30 Kliknij aby zobaczyć ilustrację. • art. 30 ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości - z 2002 r. Nr 76, poz. 694; z 2008 r. Nr 63, poz. 393 • art. 12 ust. 2, art. 15a ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych - z 2000 r. Nr 54, poz. 654; z 2007 r. Nr 176, poz. 1238 Wioletta Chaczykowska księgowa z licencją MF W związku z lokowaniem pieniędzy poprzez prywatne konta bankowe, fiskus nie powinien zaliczać odsetek do przychodów z działalności gospodarczej. Od 2015 r., inaczej jest z lokatami zakładanymi z kont efekcie założenia lokaty lub zgromadzenia pieniędzy na prywatnym rachunku bankowym, odsetki od kapitału kwalifikowane powinny być jako przychody z kapitałów pieniężnych, a nie z działalności gospodarczej. W związku z tym nie pozostają one opodatkowane tak jak przychody pochodzące z działalności gospodarczej, lecz ryczałtowo według 19 % podatku Belki od kapitałów stycznia 2015 r. zgodnie z art. 14 ust 2 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (odpowiednie regulacje w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych) przychodem z działalności gospodarczej pozostają odsetki od środków pieniężnych na rachunkach rozliczeniowych, o których mowa w przepisach prawa bankowego, lub rachunkach w spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych, prowadzonych w związku z wykonywaną działalnością gospodarczą, w tym także odsetki od lokat terminowych oraz innych form oszczędzania, przechowywania lub inwestowania, tworzonych na tych rachunkach. Wcześniejsze brzmienie tego przepisu wskazywało, że przychodem z działalności gospodarczej są wyłącznie odsetki od środków na rachunkach bankowych utrzymywanych w związku z wykonywaną działalnością. Źródło: EastNews Przedsiębiorca może posiadać konta i lokować prywatniePrzelew z rachunku bankowego związanego z działalnością gospodarczą na rachunek prywatny jest jak najbardziej dopuszczalny. Podobnie dopuszczalne jest lokowanie przelanych środków na prywatnych rachunkach, dokonywanie nimi dowolnych płatności czy też transakcji. Lokat lub odsetek uczynionych za pośrednictwem rachunków prywatnych nie można uznawać za związane z działalnością wskazał Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, w piśmie z dnia 19 marca 2010 r. (sygn.. akt IPPB1/415-97/10-2/EC), kluczowym dla prawidłowego odczytania normy art. 14 ust. 2 pkt 5 ustawy jest ustalenie, co należy rozumieć przez "rachunki bankowe utrzymywane w związku z wykonywaną działalnością gospodarczą". Również w stanie obecnym rozumienie tego zwrotu wydaje się najistotniejsze dla kwalifikacji przychodów z odsetek organu, należy przyjąć, że chodzi tu o rachunki za pośrednictwem których przyjmowane są i z których dokonywane są wszelkiego rodzaju płatności. Z faktem tym wiąże się przetrzymywanie środków pieniężnych na tych rachunkach i tylko z faktem uzyskiwania wynagrodzenia w postaci odsetek na takich rachunkach wiąże się obowiązek zaliczenia ich do przychodów z działalności wolne środki pieniężne przechowywane na lokatach bankowych nie związanych z rachunkiem firmowym, nie stanowią przychodów związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą. Piotr Szulczewski, Akredytywa służy firmom do redukcji ryzyka nieuregulowanych należności z tytułu zbytych towarów i usług, zwłaszcza w sytuacji, gdy w realizację transakcji zaangażowani są nowi, nieznani sobie kontrahenci albo gdy transakcja jest przeprowadzana wprawdzie między stronami, które znają się dobrze, ale istnieje obawa, że wierzytelność nie zostanie uregulowana, względnie w przypadku znacznej wartości obrotów. Zgodnie z art. 80 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe (tekst jedn. DzU z 2016 r. poz. 1988 ze zm.), banki mogą na zlecenie otwierać i potwierdzać akredytywy. Podstawą akredytywy, tak jak w przypadku polecenia przelewu, czeku lub weksla trasowanego jest instytucja przekazu (art. 9211–9215 Akredytywa, uznawana za umowę nienazwaną, pod względem konstrukcji prawnej jest podobna do umów poręczenia i gwarancji. Zlecenie klienta otwarcia akredytywy (rozumiane jako oferta skierowana do banku, której przyjęcie implikuje otwarcie akredytywy, zgodne z instrukcją zawartą w zleceniu) stanowi upoważnienie dla banku do jej realizacji. Dla wierzyciela jest umocowaniem do odbioru przekazanej przez bank dłużnika kwoty. Otwarcie akredytywy przez bank powoduje powstanie zobowiązania (akcept) banku do jej realizacji. Dla zastosowania akredytywy konieczne jest, aby obie strony (wierzyciel i dłużnik) dysponowały kontami bankowymi. Akredytywa jest jedną z form bezgotówkowych rozliczeń wzajemnych rozrachunków między kontrahentami, stosowaną głównie w obrocie zagranicznym. Polega ona na wyodrębnieniu przez bank, na wniosek nabywcy (importera), będącego klientem banku, określonych środków pieniężnych w celu uregulowania należności na rzecz wskazanego beneficjenta (sprzedawcy-eksportera), w uzgodnionym terminie i po spełnieniu przez niego określonych warunków. Akredytywa jest narzędziem zabezpieczającym przede wszystkim interes sprzedawcy (eksportera), chociaż uwzględnia również korzyści odbiorcy (importera). Pierwszemu zapewnia terminowe otrzymanie należności, a drugiemu pozwala uzależnić zapłatę od spełnienia przez sprzedawcę uzgodnionych warunków. Akredytywa, obok funkcji gwarancyjnej (sprowadzającej się do dochodzenia zapłaty w pierwszej kolejności od banku, a nie od dłużnika), pełni również rolę płatniczą. Na czym polega Uruchomienie akredytywy sprowadza się do zabezpieczenia na specjalnie wyodrębnionym koncie bankowym (tzw. rachunku akredytywy) środków pieniężnych, przeznaczonych na konkretne wypłaty. Wpłata środków następuje za pośrednictwem przelewu z bieżącego rachunku dłużnika. Ewidencja księgowa rozliczenia akredytywy odbywa się na podstawie wyciągów bankowych. Pamiętać również należy, że akredytywa może zostać uruchomiona zarówno na ściśle określoną, jak i na przybliżoną kwotę, uwzględniającą tzw. tolerancję (wyznacza ona poziom dozwolonej zmiany wartości zobowiązania, w związku z którym miało miejsce otwarcie akredytywy). W drugim przypadku, w dokumentach bankowych kwotę poprzedza oznaczenie „około". Praktyka taka wynika z wewnętrznych przepisów bankowych. Rachunek bankowy akredytywy wykazuje jedynie saldo debetowe, wyznaczające poziom środków zabezpieczonych akredytywą. Saldo to na dzień bilansowy należy przenieść do aktywów bilansu (pozycja „Krótkoterminowe aktywa finansowe – środki pieniężne w kasie i na rachunkach"), w sytuacji gdy termin wykonania akredytywy przypada w następnym roku obrotowym. W jaki sposób księgować Operacje gospodarcze związane z akredytywą, które wymagają ujęcia w księgach rachunkowych, są następujące: 1. Otwarcie akredytywy Wn „Rachunki bankowe" (akredytywa) Ma „Rachunki bankowe" (rachunek bieżący) 2. Wydatki związane z otwarciem akredytywy w postaci opłat i prowizji Wn „Koszty finansowe" Ma „Rachunki bankowe" (rachunek bieżący) 3. Zapłata zobowiązania z rachunku akredytywy Wn „Rozrachunki z dostawcami" Ma „Rachunki bankowe" (akredytywa) 4. Zamknięcie akredytywy Wn „Rachunki bankowe" (rachunek bieżący) Ma „Rachunki bankowe" (akredytywa). Zakup środka trwałego Gdy uruchomienie akredytywy wiąże się z nabyciem środka trwałego i równocześnie wydatki dotyczące jej otwarcia zostały poniesione przed jego przekazaniem do używania, wówczas powinny one zwiększyć wartość początkową tego środka trwałego (art. 28 ust. 8 ustawy o rachunkowości), co wymaga księgowania: Wn „Środki trwałe w budowie" Ma „Rachunki bankowe" (rachunek bieżący). W walucie Akredytywa na rzecz kontrahenta zagranicznego uruchamiana jest najczęściej w ramach posiadanego rachunku walutowego. Jej otwarcie oznacza przesunięcie określonej kwoty na wyodrębniony rachunek walutowy akredytywy. Przekazanie waluty między rachunkami walutowymi ma miejsce według kursu, jaki zastosowano do wyceny wpływu danej waluty na pierwotny rachunek walutowy, a więc po kursie historycznym. Wartość waluty zgromadzonej na rachunku pozostaje zatem taka sama (nie powstają wówczas różnice kursowe). Pojawią się one dopiero w momencie zapłaty zobowiązania. Przesunięcie środków z rachunku walutowego na rachunek złotowy wymaga natomiast wyceny tego rodzaju operacji, która jest równoważna odsprzedaży waluty bankowi. Operacje związane uruchomieniem akredytywy w ramach kont walutowych należy zaewidencjonować: 1. Ustalenie różnic kursowych od zobowiązania – dodatnie różnice kursowe: Wn „Rozrachunki z dostawcami" Ma „Przychody finansowe" – ujemne różnice kursowe: Wn „Koszty finansowe" Ma „Rozrachunki z dostawcami" 2. Rozliczenie różnicy kursowej od własnych środków pieniężnych – dodatnie różnice kursowe: Wn „Rachunki bankowe" (akredytywa) Ma „Przychody finansowe" – ujemne różnice kursowe: Wn „Koszty finansowe" Ma „Rachunki bankowe" (akredytywa) 3. Ustalenie różnic kursowych od rozchodu środków, zgromadzonych na bieżącym rachunku walutowym – dodatnie różnice kursowe: Wn „Rachunki bankowe" (rachunek bieżący) Ma „Przychody finansowe" – ujemne różnice kursowe: Wn „Koszty finansowe" Ma „Rachunki bankowe" (rachunek bieżący). Korzyści dla obu stron... Akredytywa ogranicza ryzyko związane z niewłaściwą realizacją umowy handlowej (np. w zakresie jakości towarów i usług, czy nieterminowej zapłaty lub jej braku). Dlatego jest ona szczególnie zalecana do stosowania w transakcjach podwyższonego ryzyka, w których korzystanie z polecenia wypłaty (przelewu) czy inkasa dokumentowego jest niewystarczające. Akredytywa generuje wiele korzyści dla jej uczestników. Importerowi (dłużnikowi) gwarantuje: - określenie wykazu dokumentów wymaganych w akredytywie, będących podstawą zapłaty, - zabezpieczenie przed nieuzasadnioną wypłatą należności, - ograniczenie ryzyka jakościowego i transportowego, a także braku dotrzymania przez sprzedawcę ustalonych terminów dostaw, poprzez dobór właściwego rodzaju akredytywy i wymaganej w jej ramach dokumentacji, - minimalizację ryzyka otrzymania wadliwego towaru, poprzez żądanie przedłożenia dodatkowych dokumentów (np. certyfikatu wystawionego przez niezależną instytucję kontrolną), - negocjowanie korzystniejszych warunków transakcji w związku ze wzrostem ich bezpieczeństwa dla dostawcy (korzystniejsze ceny, odroczone terminy płatności). Z kolei eksporterowi (wierzycielowi) akredytywa: - daje pewność otrzymania zapłaty po przedłożeniu wymaganych dokumentów, zgodnie z warunkami akredytywy, nawet w przypadku niewypłacalności importera, - pozwala uatrakcyjnić ofertę sprzedażową lub uzyskać wyższą cenę za towar (usługę), poprzez zaoferowanie kredytu kupieckiego, bez obawy o ryzyko braku zapłaty, - pozwala ograniczyć ryzyko związane z kontrahentem (np. jednostronnego odstąpienia przez niego od umowy handlowej, odmowy zapłaty po odbiorze towaru) lub jego bankiem (akredytywy potwierdzone), - umożliwia dyskontowanie należności przed terminem ich zapadalności, a w konsekwencji – poprawę płynności finansowej (akredytywy z odroczonym terminem płatności), - eliminuje ryzyko wprowadzania zmian przez importera, bez zgody wszystkich uczestników transakcji, w tym również beneficjenta (akredytywy nieodwołalne), - umożliwia przeniesienie akredytywy na wtórnego beneficjenta, bez konieczności otwierania nowej akredytywy, a więc bez angażowania własnych środków na zabezpieczenie i wypłatę (akredytywy przenośne), - umożliwia upoważnienie banku pośredniczącego do wypłaty beneficjentowi zaliczki, przed okazaniem przez niego wymaganych dokumentów (akredytywy zaliczkowe). ...ale są też wady Należy pamiętać, że instytucja akredytywy nie jest wolna od wad. Koszty akredytywy są znacznie wyższe w porównaniu z innymi formami płatności (np. inkasem). Akredytywa może również nie zabezpieczać dostatecznie importera przed brakiem realizacji umowy handlowej, jako że ma ona termin ważności i gdy on wygaśnie, eksporter nie ponosi odpowiedzialności z tytułu niewywiązania się z kontraktu. Pytanie: Część zysku za 2014 rok uchwałą zgromadzenia wspólników została przeznaczona na kapitał rezerwowy. Przeznaczony na wykup udziałów od wspólników w celu umorzenia. Operację przeprowadzono na kontach: 860 wynik finansowy i 806 kapitał rezerwowy. Obecnie rada nadzorcza zamierza wnieść propozycję uchwały zgromadzenia wspólników, aby zarząd utworzył odrębny rachunek bankowy i przekazał z rachunku bieżącego środki pieniężne w wysokości tej rezerwy. Jak przebiegać miałaby ta operacja na kontach? Pozostało jeszcze 61 % treściAby zobaczyć cały artykuł, zaloguj się lub zamów dostęp. Autor: Katarzyna TrzpiołaDoktor nauk ekonomicznych w zakresie nauk o zarządzaniu, adiunkt na Wydziale Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego, praktyk, wieloletni szkoleniowiec i dydaktyk, autorka wielu publikacji z zakresu rachunkowości finansowej podatkowej, MSSF i rachunkowości zarządczej. Współpracuje z następującymi redakcjami: Portal FK, Rachunkowości i Podatki dla praktyków, Nowe Standardy Sprawozdawczości